Lokalizacja: las durowski.
Zwiedzanie: obiekt dostępny z zewnątrz.
Grobowiec rodziny Kegel w Durowie
Durowo było niegdyś wsią należącą do klasztoru cystersów (obecnie znajduje się w granicach administracyjnych Wągrowca). Pod koniec XVIII w. miejscowość przeszła na własność zasłużonej wągrowieckiej rodziny Kegel. Jej przedstawiciele znaleźli miejsce ostatniego spoczynku w grobowcu usytuowanym na polanie, w głębi durowskiego lasu.
Dawny dwór rodziny Kegel w Durowie spełnia obecnie funkcję siedziby nadleśnictwa. Aby dotrzeć do grobowca musielibyśmy przejść kilkaset kroków od dworu w kierunku Wągrowca, a następnie skręcić w lewo, wchodząc na drogę wiodącą do lasu. Po przejściu kolejnych kilkuset metrów staniemy przed wspomnianą nekropolią. Na osadzonym na doryckich kolumnach architrawie odczytamy parafrazę z wiersza A. Asnyka: „Ale nie depczcie przeszłości ołtarzy…”. Wewnątrz grobowca miejsce spoczynku znaleźli członkowie zasłużonej rodziny Kegel.
Do ostatniej dekady XVIII wieku dzieje Durowa związane były z klasztorem cystersów łekneńsko-wągrowieckich. Od ok. 1794 roku wieś przeszła na własność rodziny Kegel. Przejęcie majątku durowskiego przez Józefa Kegla odbyło się w oparciu o zasadę wieczystej dzierżawy. Po upływie stu lat, w 1894 roku, Antoni Kegel był zmuszony podpisać akt zrzeczenia, a posiadłości zostały przejęte przez państwo pruskie. Dworek w Durowie przeznaczono na siedzibę nadleśnictwa. Znaczną część gruntów należących do majątku zalesiono. Rozległym kompleksem leśnym rozpościerającym się w północnej części miasta Wągrowiec zarządza obecnie Nadleśnictwo Durowo.
Konstancja Kegel (d. Dyament) i Józef Kegel (ze zbiorów A. Kegla)
Osoby, które znalazły w durowskiej nekropolii ostatnie miejsce spoczynku, są upamiętnione na tablicach zainstalowanych u podstawy grobowca. Zgodnie z ich treścią, pierwszą osobą pochowaną w tym miejscu był młody wychowanek gimnazjum w Chełmnie, Jan Kegel (1826-1844). Kolejny pochówek dotyczył osoby Cezarego Kegla (1813-1864). W 1866 roku złożono w grobowcu szczątki protoplastów durowskiej gałęzi rodziny: Józefa i Konstancji Kegel. Kilka lat później pochowano dwuletnią Helenę i kilkumiesięczną Kazimierę. W kwietniu 1881 roku złożono w grobowcu szczątki Wincentego Kegla, właściciela Durowa. Jego siostra Nepomucena, zakonnica, zmarła na udar mózgu w 1890 roku i jako ostatnia z rodziny została pochowana w Durowie.
[Autor: Marcin Moeglich]