19 czerwca 1580 r. – kapituła cystersów

19 czerwca 1580 roku rozpoczęło się w klasztorze wągrowieckim posiedzenie kapituły prowincjonalnej cystersów. Wśród przybyłych na obrady był m.in. komisarz generalny zakonu, opat Catellionis, Edmund od Krzyża i pięciu zakonników z Clervaux oraz opaci polskich klasztorów. Kapituła trwała cztery dni. Zostały spisane i zatwierdzone nowe zasady działalności cystersów, które obowiązywały przez półtora wieku. Zasady sformułowane w Wągrowcu wydano drukiem w Krakowie pt. Statuta Reformationis monasteriorum Cisterciensis instituae… Stanowiły one podstawę redakcji podobnych dokumentów dla innych klasztorów, m.in. w Niemczech. Na kapitule ustalono również, jaka może być w danym klasztorze minimalna liczba zakonników (w Wągrowcu – 20). Klasztor wągrowiecki uznano wówczas za jeden z najlepiej prowadzonych domów zakonnych w Rzeczypospolitej. Po obradach Kapituły istniejące na ziemiach polskich klasztory cysterskie utworzyły „Prowincję polską cystersów”, zrywając formalną zależność od klasztorów niemieckich. Powstanie prowincji polskiej nie zostało jednak zatwierdzone przez papieża. Powołano ją oficjalnie dopiero po II wojnie światowej, czyli po kilku wiekach faktycznego funkcjonowania.