Gustawa Michalina Patro urodziła się 29 września 1927 r. w Laskownicy Wielkiej. Jej rodzice, Jacenty i Stanisława z domu Bocheńska, przybyli na Pałuki z Galicji. Zajmowali się rolnictwem. Gustawa Patro miała pięcioro rodzeństwa: Władysławę, Irenę, Marię, Genowefę i Zygmunta.
Edukację rozpoczęła w Laskownicy, gdzie ukończyła pięć klas szkoły powszechnej. Dalszą naukę przerwał wybuch II wojny światowej. W okresie okupacji niemieckiej 1939-1945 rodzinę Patro wysiedlono z własnego gospodarstwa. W 1943 r. Gustawa Patro została skierowana do przymusowej pracy w fabryce celulozy na terenie III Rzeszy Niemieckiej. Po zakończeniu wojny uczestniczyła w wieczorowych kursach samokształceniowych a od 1948 r. podjęła naukę na Uniwersytecie Ludowym w Borówku Starym. Od 1950 r. pracowała jako nauczycielka i opiekunka internatu w szkole w Borzęciczkach, następnie w szkołach w Szczurach, Łukowie i Lechlinie. W latach 1969-1983 pracowała jako bibliotekarka w Liceum Ogólnokształcącym im. Powstańców Wielkopolskich w Wągrowcu.
Studia rozpoczęła w 1965 r. na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1977 r. uzyskała tytuł doktora nauk humanistycznych z zakresu historii na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Gustawa Patro była zaangażowana w pracę społeczną, prowadziła dziecięce i młodzieżowe zespoły teatralne oraz śpiewackie. Uczestniczyła w pracach wielu stowarzyszeń i instytucji, m.in. Związku Młodzieży Wiejskiej „Wici”, Związku Nauczycielstwa Polskiego, Towarzystwie Bibliotekarzy w Wągrowcu, Polskim Stronnictwie Ludowym, Wielkopolskim Towarzystwie Kulturalnym, Towarzystwie Naukowym im. Stanisława Staszica w Pile, Zespole Hafciarek „Złote Ręce”. Jako członek zarządu Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Pałuckiej (l. 1981-1993) była przewodniczącą Komisji Historycznej. Od początku istnienia Muzeum Regionalnego w Wągrowcu włączała się w działalność placówki.
Jest autorką pierwszej w powojennej Polsce próby monograficznego ujęcia dziejów Wągrowca (Gustawa Patro, Wągrowiec – zarys dziejów, Warszawa 1982). Ponadto opublikowała kilkadziesiąt opracowań i przyczynków dotyczących historii i etnografii regionu.
Za działalność popularyzatorką i społeczną otrzymała wiele odznaczeń i wyróżnień, m. in. Złoty Krzyż Zasługi, Zasłużony Działacz Kultury, Złota Odznaka Honorowa “Za zasługi w rozwoju województwa pilskiego”, Medal 600-lecia Miasta Wągrowca, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Medal 30-lecia PTTK w Wągrowcu, Złotą Odznakę Związku Nauczycielstwa Polskiego, Honorową Nagrodę Miasta Wągrowca.
Dr Gustawa Patro była niestrudzoną popularyzatorką dziejów, tradycji i obyczajów regionu. Jej zasługi podkreślił kilka lat temu, podczas uroczystego benefisu, Włodzimierz Naumczyk w formie poetyckich życzeń od wągrowczan:
Ludu Pałuckiego sposoby życia.
Mowę, podania, przysłowia obrzędy,
gusła, zabawy, dobyłaś z ukrycia.
I w księgi kładłaś, co wyszły wszędy.
Badałaś zwyczaje, muzykę i taniec.
I dla pociechy serc z historii kniejów,
na wiedzy polanie składasz co zostanie.
Rodów, gmin i miast zarysów dziejów
dziś wieść niech leci ku morzu i Tatrom,
że na tym najlepszym ze światów
my zwać Cię będziem Gustawą Patro
Oskarem Kolbergiem naszego powiatu.